ارزیابی مزرعه ای چند قارچ کش در کنترل بیماری سیاهک دروغی برنج

بیماری سیاهک دروغی برنج با عامل ustilaginoidea virens (cooke) takahashi طی سال های اخیر به عنوان یکی از بیماری های برنج در بسیاری از شالیزارهای استان گیلان شناخته شده است. تحقیق حاضر به منظور ارزیابی کنترل شیمیایی بیماری سیاهک دروغی با کاربرد قارچ­کش های تری سیکلازول (75%)، کاربندازیم+ایپرودیون (5/52% rovral-t-s®)، اکسی کلرور مس (35%)، پروپیکونازول ( 25% tilt®) و آزوکسی ستروبین+سیپروکونازول (28% amistar xtra® sc) به ترتیب به نسبت های 5/0، 1 و 3 کیلوگرم و 1 و 6/0 لیتر در هکتار در مراحل رشدی 50 درصد آبستنی و آغاز ظهور خوشه روی رقم حساس خزر در مزرعه ای با سابقه آلودگی چند ساله در منطقه آبکنار در کنار تالاب انزلی به مدت دو سال اجرا شد. تجزیه داده ها نشان داد که در سال اول (1390)، قارچ­کش های پروپیکونازول، اکسی کلرور مس و آمیستار اکسترا® اثر معنی داری در کاهش تعداد پنجه های آلوده و اسپوربال در هر مترمربع و کاهش شدت بیماری داشتند، در حالی که تفاوت اثر قارچ­کش های تری سیکلازول و رورال تی اس® از شاهد معنی­دار نبود. در سال دوم (1391)، علی رغم ظهور شدید بیماری، کاربرد قارچ­کش پروپیکونازول با کاهش 92/83، 62/80 و 01/83 درصد به ترتیب در تعداد اسپوربال، تعداد پنجه آلوده و شدت بیماری نسبت به شاهد، مؤثرتر از بقیه قارچ­کش ها بود. بنابراین، کاربرد قارچ­کش پروپیکونازول در مرحله آبستنی برای کاهش بروز بیماری سیاهک دروغی برنج در شالیزارهای شمال کشور توصیه می­شود.